52 kilometry. Ja mam dość nie chce mi się nic. Powiedziałem do Romy żartem: Za jakie grzechy zadajemy sobie taki trud?
W tym czasie Leonek zdążył już zrobić 10 okrążeń po pokoju, przygotował z Marią zupki i teraz zajada się.
Już nie mam żadnych wątpliwości. 7-dmio letni synek jest gotowy do trasy! Maria miała w połowie drogi kryzys a Brunon pomagał w zajmowaniu się młodszymi. Robił to tak jak ja bym robił. Rok różnicy i zmiana nastawienia niesamowita. Zacząłem się głośno dziwić jak nam dojrzał najstarszy synek a Roma stwierdziła: Zawsze wiedziałam, że tak będzie...
Temperatura w czasie jazdy około 15 stopni, wiatr silny, słońce pod koniec deszcz. Teren zróżnicowany. Od chodników począwszy przez leśne dukty, piaszczyste drogi, szosę, no i w końcu trasa wzdłuż drogi nr 25. Połowa trasy to tak ja wcześniej pisałem coś w rodzaju podsypki betonowej druga część asfalt gdzieniegdzie kostka betonowa. W końcu bezpieczna w całości trasa. Nie mogłem się nadziwić barierkom których praktyczni Austryjacy nad Dunajem nie stawiają a u nas gdzie się tylko dało. Trochę jak z parawanami wygłuszającymi przy autostradach. Niby dobre ale nie wszędzie. Projektant tej trasy nie jeździł za dużo na rowerze. Nie chcę jednak narzekać! Dziękuję za trasę rowerową, jest i to się liczy.
Poniżej kilka zdjęć z wyprawy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz